Logo of Team Belgium

Het Belgische kajakduo Lize Broekx en Hermien Peters peddelden zich eind augustus van vorig jaar op het WK in het Hongaarse Szeged naar een vierde plaats in de K2 500m. Daarmee verzekerden ze zich van een olympisch ticket voor Tokio 2020. Dat de Spelen werden uitgesteld en niet afgelast was voor het duo een grote opluchting.

Hermien en Lize: “Een uitstel was voor ons de juiste beslissing, de gezondheid van atleten, begeleiders, vrijwilligers, supporters is het belangrijkste. Het zou onverantwoord geweest zijn om de Spelen dit jaar te organiseren. Verder zorgt dit uitstel ook voor een unicum, je krijgt de kans om het jaar van voorbereiding op de Spelen ‘”opnieuw” te doen. We krijgen een jaar extra de tijd om ons voor te bereiden en kunnen eventueel dingen die de afgelopen maanden minder goed bleken, aanpassen naar volgend jaar toe. De keerzijde van dit extra jaar is natuurlijk dat dit ook weer een jaar extra focussen is. Topsport is hard werken, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Om heel eerlijk te zijn hadden we er naar uitgekeken om onszelf na de Spelen te belonen voor die vier jaar hard werken en er even een paar maanden tussenuit te knijpen om te herbronnen. Dat wordt nu moeilijker omdat Parijs 2024 ook stilaan dichterbij komt. Maar daar willen we ons hoofd niet over breken, “first things first”, eerst Tokyo 2021!

Aan het trainen onder de Portugese zon
Toen de Covid-19 virus ook in België uitbrak, bevonden Hermien en Lize zich in Portugal voor een trainingsstage.

Hermien: “Aangezien de situatie op dat ogenblik nog moeilijk in te schatten was en de Spelen nog niet uitgesteld waren, leek het ons beter om zo lang mogelijk in Portugal te blijven en er onze trainingen verder te zetten. Of en hoe we verder zouden kunnen blijven trainen maalde toen vooral in ons hoofd en of de Spelen al dan niet zouden afgelast worden.”

Lize: “Maar naarmate de epidemie een feit werd en we halsoverkop naar huis moesten terugkeren door de lockdown, veranderde dat stemmetje in mijn hoofd eerder naar “ik moet naar huis, ik wil bij mijn familie zijn”. Ik ben heel angstig geworden, misschien een beetje een overreactie, ik was bang van alles en iedereen die ik zag of tegenkwam ook al was dat op 1,5m afstand. Gelukkig is dat verbeterd toen ik weer thuis was en zag dat alles goed was met mijn gezin en mijn familie en vrienden. Ik heb de lockdown vooral beleefd als een moment om weer tot rust te komen en tijd te spenderen met mijn gezin.”

Hermien: “Ook ik had wel zoiets van, wat als we straks niet meer naar België kunnen terugkeren? Ik was dus opgelucht toen we hoorden dat dat wel kon. Vooral het ‘worst-case-scenario’ en niet de optie hebben om (snel) terug tot in België te geraken vond ik eng. Aan de andere kant was ik ook wel bezorgd of we in België evengoed zouden kunnen trainen als in Portugal waar op dat moment nog geen restricties waren. Maar eenmaal thuis heb ik me daar niet teveel zorgen meer over gemaakt en had ik alle vertrouwen in het aangepaste schema dat onze coach voor ons had opgesteld.”

Na 2 maanden ‘Blijf in uw kot’ werden de voorbije weken de strenge maatregelen tegen het coronavirus versoepeld. Dat is een opluchting voor heel wat Belgen, ook voor Lize en Hermien is dat goed nieuws.

Lize: “Tijdens de lockdown trainden we voornamelijk alleen, enkel de loopsessies 2 à 3 keer per week deed ik soms samen met mijn broer, Hermien liep met haar vriend. Aangezien we niet mochten trainen op het water bestond ons trainingsschema vooral uit krachttrainingen, loop-en fietstrainingen en korte vaartrainingen op de ergometer (een machine om te kajakken op het droge). Vanaf 20 april hebben we van de Vlaamse waterwegen een beperkte toegang gekregen om te trainen op het kanaal. Vanaf dan konden we 3 keer per week individueel gaan varen, elk op een verschillend uur, onder begeleiding van onze technische directeur Maarten De Wilde.

Hermien: “Sinds 4 mei mogen we weer in kleine groepjes van 2 à 3 mensen varen, en kunnen we weer dagelijks een vaartraining afwerken zonder rekening te moeten houden met specifieke opgelegde uren. Vanaf 18 mei is trainen in groepsverband weer toegelaten, dat maakt het allemaal gemakkelijker. Onze coach Carlos Prendes is ondertussen ook weer in België, we worden ook weer dagelijks opgevolgd.”

Velen ervaarden tijdens de quarantaineperiode meer vrije tijd. Wat deden Lieze en Hermien met hun vrijgekomen tijd nu ze die onder hun kerktoren moesten doorbrengen.

Lize: Ik heb mijn tijd vooral mij huis opgeruimd, wat gewerkt in de tuin, geskypet met vrienden; Ik heb ook veel cakes en taarten gebakken, of iets wat erop zou moeten lijken. Ik ben nooit een echte keukenprinses geweest, maar de voorbije maanden heb ik toch enorme vooruitgang geboekt (lacht). Verder geef ik ook 2 keer per week online kracht- en stabiliteitstrainingen aan de jeugd van onze club. Voor hen is dit natuurlijk een onzekere periode en ik vind het fijn om mijn kennis met hen te delen en hen te motiveren.”

Hermien: Mijn vriend en ik hadden pas een huis gekocht en het plan was om daar samen na de Spelen in te trekken. Na Portugal zijn we nog snel verhuisd zodat we onze eigen ‘bubbel’ hadden. Ook omdat het er naar uitzag dat de Spelen zouden worden uitgesteld en we het samenwonen niet nog een jaar wilden uitstellen. Achteraf gezien was dit zeker de juiste beslissing. Ondertussen ben ik een echte ‘DIY-er’ in en rond het huis.(lacht).”

Lize: “Tijdens de quarantaine van de voorbije maanden realiseerde ik me dat ik wel een heel speciaal leven leid. We spenderen meestal meer dan de helft van het jaar in het buitenland, krijgen alle kansen om te doen wat we graag doen en de job die ik momenteel uitoefen en alles wat hierbij komt kijken. Deelnemen aan de Olympische Spelen is voor mij echt een kinderdroom die uitkomt. Niet veel mensen kunnen dat zeggen. “Don’t take it for granted”!. Verder denk ik dat de lockdown ervoor gezorgd heeft dat mensen terug meer kunnen genieten van kleinere dingen. Het leven moet niet altijd extravagant zijn, er zijn zoveel kleine mooie dingen en ik vind het belangrijk om die te koesteren.”

Hermien: “Je beseft wel dat je enorm veel geluk hebt als topsporter om te doen wat je graag doet en dat dan ook nog in ideale omstandigheden (warm weer, internationale trainingspartners,..). Ik besef dat nu misschien nog beter dan voor de pandemie. Maar anderzijds leer je door de lockdown ook het ‘gewone’ leven terug meer te appreciëren. Dan merk je meteen hoe belangrijk het contact met vrienden en familie is. Ook heb ik gemerkt hoe erg ik het varen mis. Zeker die weken toen we niet op het water mochten, hebben ervoor gezorgd dat ik van de trainingen hier in België, met Belgisch weer (lacht), ook weer volop kan genieten! Dan besef je pas echt hoe hard je je boot en het water mist en dat varen toch echt wel je passie is!